Nýi þátturinn á Skjá 1

Skjár 1 hefur verið iðinn við að veita til landsins kröppustu öldum ljósvaka erlendra þjóða. Ég sá nýjustu útgáfuna, örlítið stytta, í gegnum netið.

Þátturinn heitir Dægurflugan og er íslensk hliðstæða þáttarins The Biggest Loser.


Þátturinn er með léttu ævintýrasniði. Kynnirinn er í gervi kynhverfs búálfs, í hljómsveit eru svartálfar og söngvarar eru af blómálfakyni. Yfir hausum þeirra iða smáflugur á formi eróbikkþjálfara.

En auðvitað er þátturinn fyrst og fremst um keppendurna. Þeir eru, eins og eðli þáttarins gefur til kynna, akfeitustu bollurnar í brúnni sósu þjóðarinnar. Afkáralegar fituhjussurnar standa kiðfættar á sviðinu á meðan áhorfendur heima iða af andstyggð eða samhygð, eftir aðstæðum hjá hverjum og einum.

Það verður fróðlegt að fylgjast með framhaldinu.

Í öðrum fréttum er það að segja að það kemur vissulega ekki á óvart að nú hafi fyrsta lambið í netmunnsöfnuði af skóla Jóns Vals verið tekið á beinið fyrir að misþyrma börnunum sínum. Það sem kemur á óvart er að sérsveitin hafi ekki verið notuð til að gera hárrétt tímasetta innrás hjá öllum sköpunarsinnunum í einu. Nú eru hinir að losa sig við sönnunargögn á fullu.

Allir vilja Mein Kampf kveðið hafa

4. júlí 1924

Við þurfum styrka hönd í Þýskalandi. Hættum hálfkáki og orðagjálfri og byrjum að vinna. Rekum burt júðana, sem ekki vilja gerast venjulegir Þjóðverjar. Dönglum rækilega í þá í leiðinni. Þýskaland þarfnast einstaklings, manns - eins og jörðin þarfnast sumarregnsins.

-Úr dagbókum Jósefs Göbbels.

Það er einkennilegt til þess að hugsa að kreppan er ekki fyrr farin að sleikja fjörugrjótið í Faxaflóa en sú krafa fær rödd, og raunar raddir, að nú eigi forsætisráðherrann okkar að verða dálítið myndugur. Geir Haarde hefur, svo ótrúlega sem það hljómar, þurft að svara fyrir það í viðtali hvernig þjóðin eigi að geta treyst honum til að leiða hana út úr ógöngum.

Freud myndi segja að hér væru hinir veigaminnstu meðal þjóðarinnar að kalla á babba sinn. Myrkfælnin er mörgum blásin í brjóst.

Það er löngu orðin klisja að bera samfélagslega ágalla við Þriðja ríkið. Svo margþvæld klisja að hún hefur glatað öllum sínum lit. Við erum hætt að sjá líkindin. Við erum valblind.

Þjóðin hefur tekið ranga beygju þegar sú rödd fær að óma í fúlustu alvöru að ætlast sé til þess að Forsætisráðherra leiði þjóðina. Við komum okkur í þessa stöðu sjálf. Það er okkar að koma okkur út úr henni.

Það er engin töfralausn til. Okkur líður ekkert betur þótt við afsölum hluta af frelsi okkar til æðra valds. Áhyggjuframsal endar alltaf í nauðung. Það er frelsi fólgið í áhyggjunum. Áhyggjurnar krefja okkur um aðgerðir. Aðgerðalaus maður kann að vera áhyggjulaus, en hann er strámaður.

Það er ömurlegt til þess að hugsa að kreppan virðist ætla að kalla fram hjá heimsbyggðinni (og þjóðinni) klassísk, þrautreynd kreppuviðbrögð. Viðbrögð sem aldrei hafa skilað neinu nema sístækkandi harmi.

Er nokkuð fyrirsjáanlegra en að vilja smeygja sér í hálsakot Evrópu? Er nokkuð fyrirsjáanlegra en að byrja að amast í útlendingum, vilja reka þá úr landi og dangla aðeins í þá í leiðinni? Er nokkuð fyrirsjáanlegra en að gera kröfu um sterkan landsföður með leiðandi hönd?

Hugarvíl drepur niður frumlega hugsun. Það sem við þurfum núna er frumleiki. Það eru skrilljóin tækifæri.

Krónan er hrunin niður í kjallara. Það þýðir að útlendingar ættu að standa í röðum eftir að fá að eyða aurunum sínum hér. En enginn gerir út á þau mið. Það eru allir of uppteknir af því að væla.

Aular!

Herr Magnússon

Það má meira en vel vera að hyski haldi til í Breiðunum í Njarðvík. En það hyski kemst ekki með tærnar þar sem Herr Magnússon hefur hælana. Það er eitthvað verulega mikið að manni sem sér ástæðu til að trana sér fram til þess að rægja „ólöglega“ innflytjendur áður en rykið sest eftir glórulausa aðför Geheime Stadtspolizei.

Maður eins og Herr Magnússon er að performera fyrir sérstaka gerð af áhorfendum. Ljóta lýðinn sem gleðst inn að hjartarótum við að heyra enduróm eigin skoðana. Haugfúla hyskið sem heldur að sannleikanum sé haldið á kafi af pólitískum skýjakóngum. Bitru bjánana sem halda að Herr Magnússon og slíkir kónar séu til marks um það að sannleikur þeirra sé eðlisléttari en vatn – og hann skjótist því alltaf upp á yfirborðið aftur.

Það segir sig sjálft að „ólöglegir“ innflytjendur á Íslandi geta ekki verið stórt vandamál þegar lögreglan annar því að gera rassíu hjá þeim öllum í einu. Ekki einu sinni þótt þeim takist með vafasömum (og jafnvel ólöglegum) aðgerðum að nurla saman andvirði smábíls.

Tjón samfélagsins vegna þessa fólks er snöggtum minna en tjónið af elliæra kvótagreifanum sem ákvað að hann langaði að halda áfram að éta fiskinn sem hann var búinn að selja öðrum. Aflinn sem hann stal frá þeim sem borguðu undir hann belti og bát var miklu meira virði en peningarnir sem svartstakkarnir tóku af óvelkomna lýðnum.

Herr Magnússon er hinsvegar hæstánægður með „ólöglega“ arðræningjann á Suðurnesjum. Snöggtum ánægðari með hann en „ólöglegu“ innflytjendurna.

Honum finnst nefnilega það vera mannréttindi að fá að vinna við það sem maður vill. Mannréttindi sem eru æðri rétti einstakra, fákunnandi þjóða. Mannréttindi sem helgast af sameiginlegri heimssýn mannkyns (eða þess hluta mannkyns sem hefur efni á því að hafa heimssýn).

Honum finnst hinsvegar jafn augljóst að það séu ekki mannréttindi að mega reyna að tryggja sér betra líf í öðrum heimshluta.

Það er frekja. Og enn meiri frekja er að heimta að fá að vinna við eitthvað í nýja heimshlutanum.

Breiðavík. Ó, Breiðavík!

Nú eru Breiðavíkurdrengirnir lítið hressir. Þeir ætla ekki að þiggja svo litlar bætur að þær rúmist í rassi (og hafa verður í huga að Breiðavíkurdrengir eru af skiljanlegum ástæðum með heldur víða rassa). Þeir vilja millur, tugmillur. Þeir vilja yfirgefa þennan heim eftir að hafa verið kóngar einn dag.

Það á að borga þeim sem teknir voru í rass og það á að borga þeim sem tóku í rass. Það á að borga öllum. Rökin: Hið opinbera setti þá á vondan stað og fylgdist ekki nógu vel með.

Rökin halda. Þessir menn eiga siðferðilegan rétt á bótum. Hið opinbera er ábyrgt.

Það átti að fylgjast betur með.

Einhverjir Breiðavíkurdrengjanna tvístíga nú í gættinni og heimta aurinn sinn. Þeir finna seðlalykt.

Ríkinu ber skylda til að rannsaka misgjörðirnar. Og rannsaka þær vel. Líka það sem er óþægilegt.

Sumir gera mikið úr því hve margir Breiðavíkurmanna hafa kálað sér. Vilja jafnvel meina að þar hafi saklausir menn verið teknir af lífi. Það má vera rétt.

Ógæfufólk er samt að kála sér í hverri viku. Líka unglingar. Að sækja jarðarfarir er hluti af starfi allra sem taka að sér hópa af illa settum unglingum eða öðru fólki. Enginn er svo óforskammaður að heimta af þeim bætur.

Á ekkert að tala um ábyrgð foreldranna? Hve margir tugir af fólki tóku á móti lúbörðum og útriðnum börnum eftir vist - og gerðu ekki neitt. Sögðu ekki neitt.

Hvað væri þessi kynslóð án Breiðavíkur?

Það var mýta að á Íslandi gætu allir komist til manns. Nema auðvitað áfengið eða geðveikin lægju í leyni. Nú á Breiðavík að vera ein af óvinunum. Undantekningin.

Nú eru ekki lengur harðhentir stýrimenn og kynvilltir hásetar hjá Féló. Nú eru það estrógendvergar og prjónakerlingar. Það er hin nýja nálgun. Nálgun sem á meira skylt við sinnuleysi en úrræði.

Og nú verða glæpemennirnir fyrst til. Glæpahringir ungra, vanræktra manna sem þekkja aðra unga og vanrækta útlendinga.

Þeir hefðu kannski haft gott af eins og ári á Breiðavík?

Árni lygari Jónsen

Kvöldgestir Jónasar Jónassonar eru skemmtilegir þættir. Jónas er fyrir löngu hættur að velta sér, viðmælandanum og hlustendunum upp úr endalausri drykkju þeirra sem við hljóðnemana sitja. Nú talar hann helst ekki við fólk um annað en gleymt, [bíííp] fólk sem starfaði á útvarpinu og líf eftir dauðann.

Hið illskiljanlega er hve sólginn hann hefur verið í að draga í stúdíóið [bíííp], [bíííp] og [bíííp] fólk upp á síðkastið. Má þar í fljótu bragði nefna Kolfinnu Baldvinsdóttur, [bíííp], Jórunni Jensen, sem bæði er [bíííp]og [bíííp]yfirmaður velferðarmála í Borginni og Árna [bíííp]Jónsen.

Árni er [bíííp]og [bíííp]sem hefur þau einu kynni haft af föður sínum að hitta hann fullorðinn í [bíííp]ferðum beggja til Flórída nokkrum sinnum. Árni er líka alþekktur [bíííp]og [bíííp] [bíííp]. Árni er auk þess [bíííp]og [bíííp].

Árni er [bíííp]sort af manni. [Bíííp][bíííp]blöndunar erfðaefnis. Pabbi hans hefði betur stýrt [bíííp]á sér eitthvað annað.

Árni hefur [bíííp]mann og annan. Stundum hefur [bíííp]hann hreykt sér af því. Talað eitthvað um sjómannasið og glott við tönn.

Þótt hann hafi [bíííp]frystitogara er hann langt frá því að vera [bíííp]í stjórnmálum. Þar er hann ekki aðeins [bíííp]heldur til [bíííp][bíííp].

Það besta sem hefur komið fyrir Árna var að vera dæmdur í fangelsi. Því það er forsenda þess að hann þykist hafa einhverja heimtingu á því að fallega sé um hann talað.

Það sem hlýtur þó að mega segja um Árna Jónsen hér eftir sem hingað til er að hann er [bíííp]og [bíííp]. Hann hefur aldrei verið dæmdur fyrir [bíííp](eða hvað?) og hann fullyrðir enn að hann sé saklaus. Það þykir sannað fyrir dómi að hann er sekur. Hann er því [bíííp][bíííp].

Nýfangað líf þess endurborna þvær ekki af honum þann stimpil.

(Tillaga um framreiðslu [í engri sérstakri röð]: skítlegasta, lygari, ótýndur, ótalandi, þungavigtarmaður, klámstjörnu, ógagns, stæks, áflogaseggur, flotkraft, barið, dautt, óáhugavert, heimskt, leiðinlegt, latur, líkamsárásir, óskrifandi, helvískan, bastarður, hórdómsbarn, dularfullum, þjófur, ofbeldismaður, óþarfur, skaufanum.) [Viðbætur eða aðrar uppástungur þegnar].

Eitraður túrban

Woodward heldur að Bandaríkin séu svo gott sem búin að vinna stríðið í Írak með nýju herbragði. Hryðjuverkamenn stráfalla þegar leynivopninu er beitt. Það má ekki segja hvert vopnið er, því þá gæti það hætt að virka.

Aðrir segja þetta argasta bull.

Ég held ég viti hvert vopnið er. Í öllu falli veit ég hvað það ætti að vera. Það ætti að vera eitt af neðantöldu.

Klaufagas

Flugvél er flogið yfir Bagdad og baneitruðu taugagasi úðað yfir íbúana. Einu móteitrin eru svínakjöt og Big Red tyggjó.

Hrikalega Indælar Völskur

Eyðnismitaðar rottur eru dáleiddar til að bíta fólk ef þær sjá stafina K, Ó, R, A og N.

Sniper

Ungar múslimastúlkur eru teknar úr flóttamannabúðum og settar í leynilegan uppskurð. Þeim er svo varpað í fallhlíf inn á svæði uppreisnarseggja. Þegar skorinn er af þeim snípurinn gusast út sveppagas.

Stjörnur og strípur

Amerískir fánar eru vættir í eitri sem verður að gastegund ef fáninn er brenndur.

FónýSony

Það verður kaldur dagur í helvíti þegar múslimar læra að gera sínar eigin upptökuvélar. Þess vegna og þess að terroristar hafa sérstakt dálæti af að taka upp árásir og einræður þá hafa allar upptökuvélar síðan 2003 verið sérútbúnar. Þegar kveikt er á upptökuvél sendir hún örbylgjur frá sér. Sé amerískur her nærri getur hann horft á allt það, sem vélinni er beint að, í beinni útsendingu.

Guðfræði

Páll Skúlason lét í ljós þá frómu ósk að Háskólinn mætti líkjast persónu Sigurbjarnar Einarssonar. Var hann þá hvorki að vísa til fúkka og steypuskemmda né ævafornra innréttinga. Honum þótti eitthvað í fari gamla mannsins lýsandi fyrir góða stofnun.

Nú er Páll Skúlason auðvitað álíka byltingarkenndur og bolli af Bragakaffi og því ekki að furða að honum þyki akkur í því að Háskólinn angi af mölkúlum og gömlum göldrum. Það væri þó ekki vanþörf á því að einhver Herkúles tæki að sér að veita drullulækjunum í Vatnsmýrinni í gegn um Aðalbygginguna. Þaðan þarf að sópa gömlum draugum – sér í lagi guðfræðideildinni í heild sinni.

Guðfræði er óverjandi háskólanám. Hún stangast á við allt það sem æðri menntun stendur fyrir. Guðfræði er ekki rannsókn á trú heldur rannsókn í trú. Kapellan í Háskólanum er fúll gullgerðarpottur fornra tíma. Í guðfræði gutla kjánar í göldrum.

Bjarteygir aular með Biflíu undir koddanum eru íslensk hliðstæða kínverskra stúlkna með reyrða fætur eða umskorinna arabíukvennda. Allt háskólanám um Guð sem útskrifar fólk jafn trúað og það var í upphafi er glundur. Ómerkilegt drasl. Sammannleg geðveiki í sparifötum.

Það hefði mátt grafa guðfræðina með gamla manninum.

Sneglu-Halli

Þegar Breiðavíkurdrengurinn sagði forsætisráðherra að troða bótunum upp í rassgatið á sér flaug mér Sneglu-Halli í hug, n.t.t.:

„[V]orkunn þykir mér yður að þér viljið svo selja sem þér keyptuð.“

Málamyndahjónabönd

Viðar Helgi Guðjónsen hefur þungar áhyggjur af fjölgun hentihjónabanda á Íslandi. Sem vonlegt er. Úrhrök allra landa eru löngu farin að sjá sóknarfæri þar sem lausgirtasta landvættin, íslenska konan, er annars vegar, .

Svertingjar hafa löngum litið á hvítar konur sem hið æðsta góss. Það kemst ekki hvaða auli sem er í rekkjuna hjá dóttur plantekrueigandans. Það hefur lengi verið vitað að íslenskar konur (og raunar flestar hvítar konur) hafa gernýtt sér þennan veikleika blámanna. Byrði svarta mannsins er feit, hvít kona – gjarnan ljót.

Feitar, hvítar konur eru andstyggilegasta birtingarmynd arðræningjans í nútíma samfélagi. Það er ekkert ógeðslegra en kona, sem nýtir sér djúpstæða minnimáttarkennd blökkumanns til að ota að honum rauðbirknum og margsveppasýktum sköpunum angandi af útferð. Og svertingjarnir vita ekki betur. Halda að þessir mörkálfar séu raunverulega kynverur. Sem akfeitt fólk er vitanlega ekki.

Það á að taka á hentihjónaböndum á sama hátt og vændi. Afnema refsirammann fyrir fórnarlömbin, saklausu útlendingana. Það flytur enginn til Íslands að gamni sínu. Það sefur enginn hjá íslenskri fituhjussu viljandi – a.m.k. ekki edrú. Það á að bjóða slíkum mönnum upp á ráðgjöf. Byggja yfir þá athvarf.

Kerlingunum á að refsa. Þungar refsingar fyrir þungar konur sem nýta sér eymd útlendra karla til að svala ofdekruðum girndum sínum. Tímabundin svipting ríkisborgararéttar er góð hugmynd. Konan er útlæg á meðan fórnarlambið er tekið inn í staðinn. Standist fórnarlambið almennt skilorð og helst í vinnu og af sakaskrá nýtur það framvegis ríkisborgararéttar frenjunnar sem eitt sinn dró það á tálar. Reynist fórnarlambið drullusokkur í dulargervi er það rekið úr landi – og konan tekin inn aftur. Hún gæti hafa verið ginnt.

Miklir hugsuðir

Flestir Íslendingar þekkja ekki gáfulega hugsun þótt þeir séu löðrungaðir með henni.

Tveir vitringar hafa verið í sviðsljósinu nýlega. Annar með stærri tungu en heila. Hjá hinum er því öfugt farið.

Sigurbjörn biskup er loksins dáinn. Gamall maður síðan hann var svarthvítur. Hámenntaður og lét sig ekki muna um að romsa upp úr sér löngum (og leiðinlegum) einræðum. Auðvitað löngu orðinn kalkaður á öllum andans vaxtarlínum. Steingervingur með liðuga tungu. Flutti sömu ræðuna í ótal útgáfum áratugum saman. Hann saknaði nítjándu aldarinnar og nítjánda öldin saknaði hans. Nú er hann kominn heim.

Ólafur fyrirliði hefur stærri heila en tungu. Málhaltur Gunnar Dal. Náttugla að reyna að kveikja á kerti með logum stjarnanna. Engar hugsana hans nálgast það að vera merkilegar en hroðvirknisleg framsetningin ljær þeim falska dýpt. Í þoku geta þúfur virst fjöll.

Báðir hugsuðirnir töldu sig hafa fundið glufur í vefnaði veruleikans. Nærsýni þeirra kom í veg fyrir að þeir sæju fínustu þræðina.

Þegar andleg áreynsla þjóðar hefur öldum saman beinst að því að finna betri leiðir til að ræsa fram land, rúnka griðungum og finna rímorð, þá er ekki nema von að jafnvel hænur teljist fleygar.

Ljósmæður

Í kreppu þarf að skera burt alla sílspikaða milliliði og aðrar afætur. Ljósmæður eru þar fremstar í flokki.

Ljósmóðir er eins og stöðumælavörður sem ekki er treyst fyrir sektarmiðabók. Hún tekur á móti börnum sem koma sér í heiminn sjálf. Séu einhverjir misbrestir á því gólar hún á hjálp og inn kemur einhver sem kann til verka vopnaður sogklukkum og klemmum.

Meint mikilvægi ljósmæðra helgast af tvennu. Geistleg yfirvöld sögðu algjörlega ómissandi að ljósmóðir sæti yfir sköpum joðsjúkra kvenna. Það voru auðvitað fyrst og fremst fyrirbyggjandi aðgerðir. Fóstur eiga það til að þrýstast á og trufla starfsemi kirtla svo rækilega að hin nýbakaða móðir er ekki fyrr kominn á fætur en hana fer að langa að stinga orminum í skafl eða örbylgjuofn. Ljósmæður voru ekki taldar meira ómissandi en svo að þær voru reknar af stað í hvaða mannskaðaveðri sem er til þess eins að koma í veg fyrir nýburamorð.

Hin ástæða þess að ljósmæður eru hafðar í miklum metum er afbakað Stokkhólmsheilkenni. Fæðingin er orðin eins ónáttúrulegur viðburður og framast er unnt að gera hana. Fyrir það fyrsta eru karlmenn viðstaddir fæðingar. Nokkuð sem er í algjörri andstöðu við eðlilegan gang hlutanna. Það vill ekkert karldýr sjá fæðingu. Til þess gerir náttúran konuna sífellt minna aðlaðandi sem nær dregur fæðingunni. Bjúgur, skapsveiflur og ofát (að ekki sé minnst á absúrd líkamsbyggingu) er leið náttúrunnar til að fæla burt karldýrin áður en hápunktur óþverrans, sjálf fæðingin, ríður í garð. Konur eiga að eiga einar á sama hátt og þær kúka einar. Óeðlið hefur gert fæðinguna að áhorfendasporti, þar sem karlarnir eru í hlutverki klappstýruambátta.

Saman sulla foreldrarnir nauðugir í lyfja- og efnaboðamóki á meðan konan tekur út þá refsingu guðs að skila melónu út um bakdyrnar fyrir eplið sem fór inn um framdyrnar. Kona vill vera í friði og karlinn vill fara heim og reykja vindil. Þau fá það ekki. Þau eru gíslar. Ljósmóðirinn er dyravörðurinn.

Nám ljósmæðra er of langt og of metnaðarfullt fyrir starfið sjálft. Ljósmóðir er gagnvart lækni það sem öryggisvörður frá Securitas er gagnvart löggunni. Báðir hópar eru of vel launaðir þegar tekið er mið af því að borgunin er raunar aðeins fyrir það að halda sér vakandi og hrópa á hjálp um leið og eitthvað fer úrskeiðis. Báðir hópar trúa því samt statt og stöðugt að þeir skipti máli.

Oj

Bloggið er orðið svo leiðinlegt að ég er komin á fremsta hlunn með að byrja að blogga aftur.