25. febrúar 2009

Á Davíð að birta gögnin?

Hvaða fábjánar eru þeirrar skoðunar að rannsóknargögn er varða hrunið eigi heima á vettvangi vanhæfra fjölmiðla sem myndu ekki finna nálykt þótt mús rotnaði í kóngsnefinu á þeim eða hjá sauðheimskum almenningi sem samanstendur af tuttugu boggandi göbbelsum og umlykjandi hjörð jórturdýra.

Gamla lessan á að drullast til að láta rannsaka málin hraðar og grafa allt upp í þeirri rannsókn. Hún a að geyma hreinsanir og aflátssmíð þar til þeirri vinnu er lokið.

Ríkisstjórnin er stofnuð til að ryðja úr vegi þeim sem þvælast fyrir frekari frama Imbu og kóna. Samfylkingin reynir sitt til að þyrla upp jóreyk á milli verka sinna í aðdraganda hruns og nútímans.

Voðlega er þjóðin heimsk.

12. febrúar 2009

„Ert'að tyggja mig?“

Ég er afar hugsi eftir lestur dómsins yfir geðveika manninum sem dæmdur var í tveggja ára fangelsi fyrir að „tyggja“ dóttur sína.

Dómurinn er að mörgu leyti illa og einkennilega unninn.

Um er að ræða afar þroskahefta þriggja ára stelpu sem augljóslega hefur óeðlilega mikinn áhuga á kynlífi og talar statt og stöðugt um að hún raki þátt í kynferðislegum athöfnum. Þá stundar hún sjálfsfróun í miklum móð.

Dómurinn sýnir einkalífi grunaðra litla virðingu. Tekið er sérstaklega fram að amma barnsins eigi kynlífshjálpartæki (raunar er það líka tekið fram um föður hennar). Sjónir lögreglu beindust um hríð að ömmunni því barnið virtist telja að nokkrunveginn allir sem umgengust það í einhverjum mæli stunduðu „tyggingar“ á henni. Það er auðvitað fráleitt að taka það fram í dómi að kona, sem ekki er sökuð um eitt né neitt, eigi kynlífshjálaprtæki. Það er líka fráleitt að halda að eign slíkra tækja sé einhvernveginn til marks um öfuguggahátt. Það má vel vera að fáir dómarar eigi fiðrildi, egg og annað álíka – en eign síkra tækja er bæði almenn og eðlileg.

Þá er líka einkennilegt að telja sjálfsfróun hjá svona ungu barni óeðlilega. Slíkt er nokkuð algengt og getur stafað af ýmsum ástæðum. Fjöldinn allur af börnum á þessum aldri stundar sjálfsfróun. Það, hve óviðeigandi hún er í tilfelli stúlkunnar, getur ekki verið útilokað að stafi af því hve þroski hennar og framkoma er í öllu á skjön við normið. Það hefði sálfræðirannsókn hugsanlega leitt í ljós hefði einhver slík rannsókn farið fram. En rannsóknin fór forgörðum.

Stelpan margtók að pabbi sinn hefði „tuggið“ sig. En stelpan kallaði líka alla karlmenn í kringum sig „pabba“, þeirra á meðal lækninn sem skoðaði hana. Hún sagði líka að amma sín hefði tuggið og frændi hennar líka. Frændi, sem nóta bene, er dæmdur kynferðisglæpamaður. Téður frændi er ennfremur eini nafngreindi einstaklingurinn sem hún sakar um glæpinn.

Frændinn var aldrei yfirheyrður. Hann býr í Tælandi. Lögregla lét takmörkuð samskipti hans við stúlkuna hreinsa hann algjörlega af grun.

Þær ítarlegu upplýsingar sem koma fram um frændann duga mörgum til að grafa upp nafn stúlkunnar og föðurins. Vegna þessara upplýsinga er hinn dæmdi maður orðinn óvinur þjóðarinnar númer eitt.

Það er regla í dómum yfir nafnlausum mönnum að forðast það að setja persónugreinanlegar upplýsingar í textann. Ekki aðeins kjaftar dómurinn frá frændanum heldur „gleymir“ hann líka að dylja þá staðreynd að brotamaðurinn er alinn upp á Suðurnesjum og flutti þangað aftur fyrir stuttu.

Það kemur fram að stúlkan svari gjarnan spurningum með því að nota hluta spurningarinnar sem svar. Það er sumsé afar einfalt að leiða hana áfram. Ég læt ykkur eftir að meta hversu mikið af efnislegum upplýsingum um misnotkunina kemur fram í þungamiðju dómsins, yfirheyrslunni yfir barninu.

Það kemur fram í dómnum að stúlkan fékk sveppasýkingu á kynfærin og pabbi hennar smurði kremi á þau vegna þess. Í yfirheyrslu segir hún að dúkku sé illt í pjöllunni og smyr kremi á dúkkuna.

Í dómnum er sérstaklega tekið fram að barnarverndaryfirvöld hafi reynt að fá barnið tekið af föðurnum en það hafi ekki tekist. Það fer ekki á milli mála að fjölmiðlar hafa notað dóminn nú sem röksemd fyrir því að dómstólar hafi komist að rangri niðurstöðu í fyrra skiptið.

Það er augljóst að eitthvað er að hjá stúlkunni. En það er líka ýmislegt að hjá dómnum. Það er ekkert tillit tekið til þess að faðirinn sjálfur leitaði hjálpar vegna annarlegrar hegðunar stúlkunnar. Hlutur frændans, hins dæmda kynferðisglæpamanns, er illa rannsakaður og hann ekki einu sinni yfirheyrður – þótt stúlkan nafngreini hann sem geranda. Ekkert er fjallað um möguleg áhrif þess að faðirinn smurði kynfæri stelpunnar langa lengi með kremi. Ekkert er fjallað um það hvaða áhrif óvenjulegur persónuleiki stúlkunnar kann að hafa á hina óvenjulegu hegðun. Sálfræðingar sem rannsaka stúlkuna komast að þeirri niðurstöðu einni að þeim hafi mistekist að rannsaka hana svo nokkru nemi.

Í viðbót við þetta er talin ástæða til að ræða um hjálpartækjaeign þeirra sem rannsakaðir voru og gefnar allnákvæmar persónugreinanlegar upplýsingar um málsaðila.

Faðirinn er skar. Andlega takmarkaður af alvarlegum geðsjúkdómi. Bakland hans er litlu skárra.

Hann er fullkomið dæmi um þá sem í mestri hættu eru á að verða fyrir blindum valtara réttarkerfisins. Hann hefur engar forsendur til varna.

Í málum slíks fólks hlýtur ófrávíkjanleg krafa um einstaka vandvirkni að vera sanngjörn.

9. febrúar 2009

Hænsnheimska þjóð!

Einu sinni birti ég hér ungæðislega þýðingu mína á Kanínunum sem ollu öllum vandræðunum. Sagan fjallar um úlfa sem hafa það margvíslega skítt og beita skarpskyggni æðri spendýra til skilnings á því að hverjum skít fylgir óhjákvæmilega og undantekningarlaust rassgat.

„Á skal að ósi stemma“ sagði Þrumuguðinn um leið og hann, hálfdrukknaður í hlandinu, kastaði grjóti í píkuna á skessunni.

Síðan eru liðin mörg ár og margt grjótið hefur flogið í átt að mörgum píkum.

Nú ætla ég ekki að fjölyrða um gæðalegan samanburð á því að drukkna í skít eða hlandi – mér nægir að benda á samsvörunina í lausnum Þrumuguðsins og rebbanna. Klipptu á kúkarann ef þú svamlar í saur; múraðu fyrir mígholuna ef hlandið er vandinn.

Í augum flestra er Davíð Oddsson, eða Davíð Oddson eins og hann er betur þekktur, kúkari. Sumir halda jafnvel að hann sé Kúkarinn, með stórum staf og greini.

Mér segir svo hugur að það séu litlir lortar, hálfgerð spörð, sem Davíð skýtur úr slöngvu sinni á raunverulega og ímyndaða óvini þessi misserin. Hann sé kanína en ekki skessa.

Við komumst sáralítið áfram í uppgjöri við fortíðina og þokumst ekki hætishót til framtíðar meðan þeir sem ráða landinu hugsa eins og fábjánarnir á moggablogginu, blogggátt fíflanna.

Ráðamaður sem deilir skoðunum með moggabloggara er eins og labrador sem lætur tjúa ríða sér. Það vantar ekki ákefð en tólin hreinlega duga ekki.

Ég veit ekki einu sinni hvort ég nenni að benda á allar veilurnar í málflutningi og hugsun stjórnvalda upp á síðkastið. Þið eruð flest of vitlaus til að gera nokkuð með það hvort eð er.

PS. Hvurn andskotann á það að fyrirstilla að blogggáttin hefur fjarlægt Mengellunafnið af listanum hjá sér. Varla taka þeir svona mikið mark á konungi fíflanna. Drullist til að setja það á sinn stað eða taka bloggið af listanum.