Galdrabrennur

Það er eitt sem gleymist yfirleitt þegar rætt er um galdrabrennur. Mikill meirihluti þeirra sem drepnir voru á báli voru – strangt til tekið – sekir. Fólk sem hélt sjálft að það væri rammgöldrótt og sat á sakamannabekknum og sendi galdramagnaðar eldingar með augunum á vitnin sem kjaftað höfðu frá. Eitthvað af þessu liði var náttúrlega klínískt geðveikt en þegar um er að ræða galdramenn og nornir þá hafa slíkar skilgreiningar voða lítið gildi.