Ljóðpundari
Til heiðurs stórvini mínum Arngrími Vídalín hef ég smíðað lítið ljóðyrkjandi forrit sem beitir gervigreind til að yrkja nútímaljóð. Þjarkurinn hefur hlotið nafnið Mag. Cand. Rítalín og er á bakborða þessarar síðu.
Það má vera að ég haldi áfram að snurfusa ljóðþjarkinn Rítalín á næstunni en hverjum sem er er frjálst að láta hann yrkja fyrir sig og birta ljóðin á öðrum vettvangi svo lengi sem höfundar (Mag. Cand. Rítalín 1984-) er getið.
Þið megið eins vera óhrædd að skrá litla demanta í athugasemdakerfi síðunnar. Það gæti lent í ljóðabók einhvern daginn.
20 ummæli:
dýrðin velur
dýrðin fangar
hæddan stein
bundinn ná
þöllin
þöllin
raskkrýndum velli
gleðin
nykur hittir
grefur
vargurinn mótar skafl
undir settum ranni
hún
þú
ásamt haddi
ásamt lífmáðum ljóðum teygir stúlkan gullbyggðan eið
bálskugga
ásamt garði óttast þöllin keng
á girtum haddi
eilífðin
vargurinn hylur
á rauðum stokkum
gumgirtum örmum
felur
í bálköldum hrópum
ásamt berggirtum engjum
silfurbryddan keng
ástin hylur
bálstokkum
hún teygir bundinn skell
undir köldum limum
ofar klæddum stokkum
undir rauðum velli
yfir auknum dómum
ásamt hesti
Þú geymir nagg
ástin
óttinn felur
sorfinn skafl
í ljóðum
trássprúðan djarfa
berghaddi
skáldið sparar íkorna
eilífðin
dauðinn höfgar
á settum garði
óttinn
hún velur prúðan skell
yfir garði
yfir gleymdum garði
stúlkan hylur
skoffín teygir
á garði
svarfsnjáðum nóttum
rammlimum
ofar limum
geymir
skoffín grefur keng
sorfinn keng
ofar frostbundnum limum
teygir
yfir engjum
gleðin
ó, bergásjóna
trausteilífðin
ömurðin vefur eld
yfir traustbundnum örmum
undir lífauknum haddi
skáldið velur íkorna
hví syrgir óttinn ?
slær , vefur , grefur
gullhæddan ná
Stutt en segir allt sem þarf:
skáldið í mér
fangar, mótar, fægir
í gumvelli
alabasturfeigð
hví fægir óttinn?
hafsnjáðum orðum
glaumbyggðan keng
undir bláum raunum
hví grefur tungan?
ó, sálvargurinn
undir máðum hesti
ó, heldýrðin
móðurinn yrkir traustkaun
ó, tungan á mér!
hel!
skáldið hylur
undir lokkum
snjáðan ná
geymir, gleypir, geymir
hví geymir feigð
kolksorfinn hug?
ásamt máðum hesti
skáldið sparar tindrandi nagg
undir settum fleti
skáldið óttast fýsil
dreginn keng
naglköldum raunum
yfir fjöllum
vargurinn
velur
á gulldölum
dýrðin geymir tindrandi íkorna
óttast, yrkir, teygir
óf
ritar, felur, yrkir
hví óttast gesturinn?
kyrr!
varblaðsíðan
Skrifa ummæli