28. janúar 2007

Ljóðpundari

Til heiðurs stórvini mínum Arngrími Vídalín hef ég smíðað lítið ljóðyrkjandi forrit sem beitir gervigreind til að yrkja nútímaljóð. Þjarkurinn hefur hlotið nafnið Mag. Cand. Rítalín og er á bakborða þessarar síðu.


Það má vera að ég haldi áfram að snurfusa ljóðþjarkinn Rítalín á næstunni en hverjum sem er er frjálst að láta hann yrkja fyrir sig og birta ljóðin á öðrum vettvangi svo lengi sem höfundar (Mag. Cand. Rítalín 1984-) er getið.


Þið megið eins vera óhrædd að skrá litla demanta í athugasemdakerfi síðunnar. Það gæti lent í ljóðabók einhvern daginn.

20 ummæli:

Nafnlaus sagði...

dýrðin velur
dýrðin fangar
hæddan stein

bundinn ná

Nafnlaus sagði...

þöllin
þöllin
raskkrýndum velli
gleðin
nykur hittir
grefur
vargurinn mótar skafl
undir settum ranni
hún
þú

Nafnlaus sagði...

ásamt haddi
ásamt lífmáðum ljóðum teygir stúlkan gullbyggðan eið
bálskugga
ásamt garði óttast þöllin keng
á girtum haddi

eilífðin

Nafnlaus sagði...

vargurinn hylur
á rauðum stokkum
gumgirtum örmum
felur
í bálköldum hrópum
ásamt berggirtum engjum
silfurbryddan keng

Nafnlaus sagði...

ástin hylur
bálstokkum
hún teygir bundinn skell
undir köldum limum

ofar klæddum stokkum
undir rauðum velli
yfir auknum dómum
ásamt hesti

Nafnlaus sagði...

Þú geymir nagg

ástin

Nafnlaus sagði...

óttinn felur
sorfinn skafl

Nafnlaus sagði...

í ljóðum

trássprúðan djarfa

berghaddi
skáldið sparar íkorna
eilífðin
dauðinn höfgar
á settum garði
óttinn
hún velur prúðan skell

Nafnlaus sagði...

yfir garði
yfir gleymdum garði
stúlkan hylur
skoffín teygir
á garði
svarfsnjáðum nóttum
rammlimum
ofar limum
geymir

Nafnlaus sagði...

skoffín grefur keng
sorfinn keng
ofar frostbundnum limum
teygir
yfir engjum
gleðin

Mengella sagði...

ó, bergásjóna
trausteilífðin
ömurðin vefur eld
yfir traustbundnum örmum


undir lífauknum haddi
skáldið velur íkorna

Mengella sagði...

hví syrgir óttinn ?
slær , vefur , grefur
gullhæddan ná

Nafnlaus sagði...

Stutt en segir allt sem þarf:

skáldið í mér

Nafnlaus sagði...

fangar, mótar, fægir
í gumvelli
alabasturfeigð
hví fægir óttinn?
hafsnjáðum orðum
glaumbyggðan keng
undir bláum raunum
hví grefur tungan?
ó, sálvargurinn
undir máðum hesti
ó, heldýrðin

Nafnlaus sagði...

móðurinn yrkir traustkaun
ó, tungan á mér!
hel!

Mengella sagði...

skáldið hylur
undir lokkum
snjáðan ná

Nafnlaus sagði...

geymir, gleypir, geymir
hví geymir feigð
kolksorfinn hug?
ásamt máðum hesti

Nafnlaus sagði...

skáldið sparar tindrandi nagg
undir settum fleti
skáldið óttast fýsil
dreginn keng
naglköldum raunum
yfir fjöllum
vargurinn
velur
á gulldölum
dýrðin geymir tindrandi íkorna

Mengella sagði...

óttast, yrkir, teygir
óf
ritar, felur, yrkir
hví óttast gesturinn?

Nafnlaus sagði...

kyrr!
varblaðsíðan