Ég er afar hugsi eftir lestur dómsins yfir geðveika manninum sem dæmdur var í tveggja ára fangelsi fyrir að „tyggja“ dóttur sína.
Dómurinn er að mörgu leyti illa og einkennilega unninn.
Um er að ræða afar þroskahefta þriggja ára stelpu sem augljóslega hefur óeðlilega mikinn áhuga á kynlífi og talar statt og stöðugt um að hún raki þátt í kynferðislegum athöfnum. Þá stundar hún sjálfsfróun í miklum móð.
Dómurinn sýnir einkalífi grunaðra litla virðingu. Tekið er sérstaklega fram að amma barnsins eigi kynlífshjálpartæki (raunar er það líka tekið fram um föður hennar). Sjónir lögreglu beindust um hríð að ömmunni því barnið virtist telja að nokkrunveginn allir sem umgengust það í einhverjum mæli stunduðu „tyggingar“ á henni. Það er auðvitað fráleitt að taka það fram í dómi að kona, sem ekki er sökuð um eitt né neitt, eigi kynlífshjálaprtæki. Það er líka fráleitt að halda að eign slíkra tækja sé einhvernveginn til marks um öfuguggahátt. Það má vel vera að fáir dómarar eigi fiðrildi, egg og annað álíka – en eign síkra tækja er bæði almenn og eðlileg.
Þá er líka einkennilegt að telja sjálfsfróun hjá svona ungu barni óeðlilega. Slíkt er nokkuð algengt og getur stafað af ýmsum ástæðum. Fjöldinn allur af börnum á þessum aldri stundar sjálfsfróun. Það, hve óviðeigandi hún er í tilfelli stúlkunnar, getur ekki verið útilokað að stafi af því hve þroski hennar og framkoma er í öllu á skjön við normið. Það hefði sálfræðirannsókn hugsanlega leitt í ljós hefði einhver slík rannsókn farið fram. En rannsóknin fór forgörðum.
Stelpan margtók að pabbi sinn hefði „tuggið“ sig. En stelpan kallaði líka alla karlmenn í kringum sig „pabba“, þeirra á meðal lækninn sem skoðaði hana. Hún sagði líka að amma sín hefði tuggið og frændi hennar líka. Frændi, sem nóta bene, er dæmdur kynferðisglæpamaður. Téður frændi er ennfremur eini nafngreindi einstaklingurinn sem hún sakar um glæpinn.
Frændinn var aldrei yfirheyrður. Hann býr í Tælandi. Lögregla lét takmörkuð samskipti hans við stúlkuna hreinsa hann algjörlega af grun.
Þær ítarlegu upplýsingar sem koma fram um frændann duga mörgum til að grafa upp nafn stúlkunnar og föðurins. Vegna þessara upplýsinga er hinn dæmdi maður orðinn óvinur þjóðarinnar númer eitt.
Það er regla í dómum yfir nafnlausum mönnum að forðast það að setja persónugreinanlegar upplýsingar í textann. Ekki aðeins kjaftar dómurinn frá frændanum heldur „gleymir“ hann líka að dylja þá staðreynd að brotamaðurinn er alinn upp á Suðurnesjum og flutti þangað aftur fyrir stuttu.
Það kemur fram að stúlkan svari gjarnan spurningum með því að nota hluta spurningarinnar sem svar. Það er sumsé afar einfalt að leiða hana áfram. Ég læt ykkur eftir að meta hversu mikið af efnislegum upplýsingum um misnotkunina kemur fram í þungamiðju dómsins, yfirheyrslunni yfir barninu.
Það kemur fram í dómnum að stúlkan fékk sveppasýkingu á kynfærin og pabbi hennar smurði kremi á þau vegna þess. Í yfirheyrslu segir hún að dúkku sé illt í pjöllunni og smyr kremi á dúkkuna.
Í dómnum er sérstaklega tekið fram að barnarverndaryfirvöld hafi reynt að fá barnið tekið af föðurnum en það hafi ekki tekist. Það fer ekki á milli mála að fjölmiðlar hafa notað dóminn nú sem röksemd fyrir því að dómstólar hafi komist að rangri niðurstöðu í fyrra skiptið.
Það er augljóst að eitthvað er að hjá stúlkunni. En það er líka ýmislegt að hjá dómnum. Það er ekkert tillit tekið til þess að faðirinn sjálfur leitaði hjálpar vegna annarlegrar hegðunar stúlkunnar. Hlutur frændans, hins dæmda kynferðisglæpamanns, er illa rannsakaður og hann ekki einu sinni yfirheyrður – þótt stúlkan nafngreini hann sem geranda. Ekkert er fjallað um möguleg áhrif þess að faðirinn smurði kynfæri stelpunnar langa lengi með kremi. Ekkert er fjallað um það hvaða áhrif óvenjulegur persónuleiki stúlkunnar kann að hafa á hina óvenjulegu hegðun. Sálfræðingar sem rannsaka stúlkuna komast að þeirri niðurstöðu einni að þeim hafi mistekist að rannsaka hana svo nokkru nemi.
Í viðbót við þetta er talin ástæða til að ræða um hjálpartækjaeign þeirra sem rannsakaðir voru og gefnar allnákvæmar persónugreinanlegar upplýsingar um málsaðila.
Faðirinn er skar. Andlega takmarkaður af alvarlegum geðsjúkdómi. Bakland hans er litlu skárra.
Hann er fullkomið dæmi um þá sem í mestri hættu eru á að verða fyrir blindum valtara réttarkerfisins. Hann hefur engar forsendur til varna.
Í málum slíks fólks hlýtur ófrávíkjanleg krafa um einstaka vandvirkni að vera sanngjörn.