Minnimáttar

Óskaplega held ég að Stefán Pálsson sé í góðri þjálfun í að agnúast út í allt sem er móðins, vinsælt og fallegra en hann.

Í raun er hann holdtekja hinna vanmáttugu nörda. Fólks af því kyni sem útskýrir eigin óvinsældir og ófríðleik með því að það sé svo óskaplega vel heppnað andlega. Nokkuð sem stenst enga skoðun ef að er gáð. Hvergi berlegar en í tilfelli Stefáns.

Væri Stefán ekki lítill, feitur og ljótur, þá væri hann einn af þessum skuggalegu náungum sem sitja fyrir menntaskólastelpum (og þroskuðum grunnskólastelpum) utan við skólaböll. En þar sem slíkar stelpur, og stelpur almennt, taka til fótanna ef þær mæta Stefáni í hálfrökkri - hefur hann vanið sig á að kreppa heilabaunina framan í hina ljótari meðal jafnaldra þeirra.

Til að geta lagt svo til allan tíma sinn undir unglinga og áhugamál unglinga kom hann sér í þægilegt bitlingastarf hjá R-listanum. Í þessu pseudostarfi reynist honum lítill vandi að rúnka eigin litla, krullaða sjálfi - með því að virka stór innan um börn.

Stefán er andans pedófíll.

Hann fer nú hamförum í einelti sínu á Moggablogginu. Ástæðan: Moggabloggið er vinsælt. Moggabloggið virkar (annað en öryrkjahálfsystir þess Kaninkan). Allt sem uppfyllir bæði skilyrði - er vinsælt og laust við fötlun - vekur upp sömu viðbrögð hjá Stefáni. Hann hæðir það.

Litlu, ljótu vinir hans hlæja síðan með.