Bijitâ Q

Japanski leikstjórinn Takashi Miike hefur sent frá sér bíómyndir oftar en Elísabet önnur hefur skeint sér með silki. Bijitâ Q (Gesturinn Q) var ein af nokkrum myndum hans sem kom út árið 2001. Hún hefur síðan seytlað um heiminn og vakið sömu tilfinningar allsstaðar, blöndu af andstyggð og aðdáun.

Myndin fjallar um undarlega fjölskyldu. Móðirin er langtleiddur heróínsjúklingur sem selur líkama sinn til að þurfa ekki að taka af mjólkurpeningunum (síðar kemur reyndar í ljós að sú ráðdeild er óþörf). Hún er gift japanskri samhverfu Jóhannesar í Kompási. Spúsi hennar er sívakandi yfir nýjum viðfangsefnum og ætíð tilbúinn að fletta fleiðrinu ofan af kaunum samfélagsins. Hann uppgötvaði splunkunýja leið til þess þegar hann rannsakaði óþjóðalýð í götugengjum og var raðnauðgað af viðfangsefnum sínum.

Honum hefur eðlilega reynst heldur erfitt að toppa þá frétt, sem send var út í fullum myndgæðum - honum til nokkurs frama en umfram allt mikillar háðungar. Í upphafi Bijitâ Q telur pabbinn að lausnin sé fundin með því að gera frétt sem meðal annars felur það í sér að hann samrekki dóttur sinni, sem þegar er orðin móður sinni fremri í vændinu.

En pápa gamla reynist ekki aðeins erfitt að toppa fréttina, hann á líka erfitt með að ná holdlegri reisn og halda henni nægilega lengi til að gagnast öðrum. Eftir að hafa verið sektaður um tossagjald vegna úthaldsleysis hjá portstúlkunni dóttur hans er þess ekki langt að bíða að samstarfskona hans og viðhald segi honum upp á sömu forsendum.

Nú, þegar sá gamli er á annað borð farinn að líta sér nær varðandi viðfangsefni, beinir hann linsunni að syni sínum. Sonurinn er reglulega tekinn í karphúsið af skólafélögunum, barinn og ataður aur (í orðsins fyllstu merkingu). Þetta þykir föðurnum afbragðsmyndefni og felur sig gjarnan bak við næsta leiti og súmmar inn á misþyrmingarnar á syninum.

Syninum falla barsmíðarnar heldur þungt og gerir móður sinni það ljóst með því að lumbra svo hressilega á henni að hún má hafa sig alla við að tryggja að andlitið, tekjulind hennar, haldist óhnjaskað.

Þá er komið að þætti Q. Erfitt er að segja hvaðan hann kemur og hvert hann er að fara. Það sem við vitum hinsvegar er að hann tryggir sér fæði og húsnæði hjá fjölskyldunni með því að þráberja föðurinn í hausinn með stórum steini. Í ringlandinni sem fylgir höggunum finnst pabbanum ekkert eðlilegra en að undarlegur maður sé fluttur inn. Enginn annar spyr nokkurs.

Ekki er Q þó fyrr mættur á svæðið en um ýmis höft fer að losna hjá þessari mjög svo misvirku fjölskyldu. Fjölskyldufaðirinn fær nóg af háðsyrðum hjákonunnar og ákveður að sýna henni í tvo heimana. Með frygðarglampa í augum og standpínu undan skyrtu tæklar hann hana við vegabrún. Átökin eru með slíkum endemum að hann sýnir henni bókstaflega í tvo heimana.

Við það bregður honum nokkuð og hann fer með líkið heim í gróðurhús og býst til þess að gera að því þar. Hann markar skurðarfleti á nöktum kroppnum með lit. Í millitíðinni er Q að losa um höftin hjá ektakvinnu hans. Það gerir hann með því að kreista úr henni fleiri lítratugi af brjóstamjólk. Eru átökin slík að forláta regnhlíf kemur við sögu þessa blautasta kafla myndnarinnar.

Er nú allt í lukkunnar velstandi. Raunar meira en svo, því karl verður fyrir einkennilegum gróðurhúsaáhrifum þar sem hann bograr fyrir líkinu með kuta í hönd. Hann gerist náriðill.

En hann er ævintýragjarn náriðill og prófar því margvíslegar stellingar og fjölbreyttan takt. Líkið slembist til og frá í látunum.

Skyndilega fær maðurinn sönnun þess hve ótrúlega magnaður elskhugi hann er. Hjákonan (nákonan), sem nú er farið að slá í, verður skyndilega rennandi sleip í botnlúgunni. Fullur af nýfundnu stolti þreifar maðurinn fyrir sér og lýsir afrekinu hróðugur í myndavél sína (en hann hefur þegar ákveðið að gera heimildamynd um sjálfan sig, hvernig það sé að eiga eineltan son og hvað það geti leitt menn út í). En hamingjan er skammvin. Bleytan skýrist af því að takturinn og stellingin hafði, ásamt hringvöðvaslaka, tæmt líkið af skít.

Ekki lætur húsbóndi þetta þó aftra sér frá frekari afrekum en segjast verður að rómantíkin nær ekki sömu hæðum eftir þetta. Enn sýnir hann þó lygilegt úthald í rekkjubrögðum. Fullmikið úthald, því innan tíðar fer karl að kenna þrengsli. Nástjarfinn hefur hreiðrað um sig - og limur mannsins festist í líkinu.

Honum er sú ein leið fær að hrópa á frúna sér til bjargar.

Nýmjólkaðri frúnni þykir verkið létt og löðurmannlegt. Hún hjálpar karli sínum inn í baðkarið og með ótæpilegu magni ediks tekst henni um síðir að losa líkið af limnum. Frá sér numin af gleði rífa hjónin fram eggvopn og byrja að sarga stúlkuna í sundur.

Nú gerast hlutirnir hratt. Nythá mamman og úthaldsgóður en pungsveittur pabbinn sjá að verið er að ráðast að syninum úti í garði. Þau gera því bragð úr ellefta boðorðinu og myrða hrekkjusvínin með köldu blóði. Loks nær myndin hámarki í því að týnda dóttirin snýr heim og sameinast föður sínum úti í gróðurhúsi á spenum móðurinnar.

Út er súmmað. Tónlist ómar. Og eftir situr steinrunninn áhorfandi.

Hrein og tær snilld!

3 og hálfur kettlingur af 5.