Nafnleysi - taka 2

Kristján Atli, fylgitungl Eyvindar Karlssonar, hefur þanið upp kassann og síðan básúnað endurkomu mína í netheima undir fyrirsögninni The Bitch is Back.

Efni pistilsins er rýrt. Að ég sé leiðindaskarfur en höfði um leið til hans, og annarra, skítlegustu hvata og að ég hafi sama rétt til að tjá mig um nafnleysi og barnaníðingur um kynferðisbrotalöggjöf.

Sá ljóður er á ráði Kristjáns að hann er ekkert óskaplega vel læs. Hann verður því hratt ringlaður þegar dempt er á hann torskildu lesmáli. Það væri svosem ekki svo slæmt, nema vegna þess að hann telur sig skuldbundinn að hafa skoðun á öllu sem hann les. Það er slæm blanda.

Annar galli á honum er sá, að hann er af manngerðinni eltitík. Það er reyndar ekki hending. Fólk sem á erfitt með að hugsa óhlutbundið (sbr. lestrarörðugleikana) verður gjarnan að þeirri manngerð. Þetta er fólk sem þarfnast svart/hvíts veruleika og átrúnaðargoða. Kristján er af þessari sort. Eltitíkur einkennast af fátæklegu hugarstarfi, einföldum áhugamálum og andlegum stásshillum. Þannig þola eltitíkur yfirleitt ekki annað enn að eiga fá og skýrt skilgreind uppáhöld. Uppáhaldstónlistarmenn, uppáhalds höfunda, uppáhalds fótboltalið og uppáhaldsvini.

Öll efahyggja er eltitíkum erfið. Og kem ég þar inn í mynd eltitíkarinnar Kristjáns.

Kristjáni þykir stundum gaman að lesa bloggið mitt. En hann þolir illa nafnleysingja og harkalegt orðbragð. 90% lesenda minna eru í nákvæmlega sömu stöðu. Þeir lesa mig því eitthvað við skrif mín hugnast þeim en þeir eiga erfitt með að þola eitthvað annað í fari mínu.

En þeir lesendur minna, sem ekki eru eltitíkur þola það vel, að bloggið sem þeir lesa sé skrifað af manneskju, sem þeir ekki geta lagt blessun sína yfir að öllu leyti. Þeir vita, að þannig er veruleikinn hjá greindu fólki. Öllum bögglum fylgja skammrif. Þeir allra gáfuðustu af lesendum mínum hafa síðan gengið enn lengra og áttað sig á því, að svona megi þetta bara vera.

Á botninum liggur Kristján litli, ráðvilltur og óttasleginn. Þolir það ekki að hér sé komin manneskja sem í senn er ædol og asni, veit ekki hvort hann á að setja hana á svörtu eða hvítu hilluna í huganum, skilur ekki allt sem hún segir en hefur hugboð um að það sé slæmt, það í raun hljóti að vera slæmt fyrst hún komi ekki fram undir nafni. Á sama hátt mun Kristján líklega ekkert skilja í þessari færslu. Aðeins sjá hana sem árás.

Kristján minn, ég veit ekki hví ég er að eyða orðum í þig. Ég er svo miklu gáfaðri en þú að það er næstum erfitt að leggjast niður á þitt plan. Þú hefur svo takmarkaða andlega burði að það er útséð með að þú getir skilið það sem ég hef við þig að segja. Umkvörtunarefni þín í minn garð eru svo ómerkileg og einföld að það er skömm að því, að þú nennir að draga þau fram á borð aftur. Helmingurinn af eldri færslu þinni er misskilningur, sprottinn af því hve illa þú ert læs.