Uppreisn Allah!

Ég verð að viðurkenna að ég hef enga samúð með málstað tundurtrylltu arabanna sem í sífellu leita færis á að sprengja saklaust fólk í tætlur. Samúð með þeim, sem jafnvel greint fólk viðrar á stundum, er ekkert nema geðveiki eða óverjandi fíflska.

Einhver viðbjóðslegasta hugmynd þeirra gervivísinda sem félags- og mannfræði eru, er ruglkennd, siðferðisleg afstæðishyggja. Hugmyndafræði sem er í senn mótsagnarkennd og blátt áfram varasöm. Samkvæmt henni er rétt að taka ítrasta tillit til rótgróinna hugmynda einstakra þjóða eða þjóðfélagshópa um rétt og rangt. Það sé ekki hægt að heimfæra einn siðferðilegan mælikvarða upp á allar þjóðir.

Þetta hljómar vafalítið í eyrum einhverra sem dásamlegasti búálfasöngur. En röklega er þetta óverjandi afstaða. Skoðum af hverju:

Fullyrðing A: Rétt er af x að láta hugmyndir y um rétt og rangt njóta jafnrar virðingar á við hans eigin. x skyldi ekki telja sínar hugmyndir æðri, í besta falli viðurkenna að hægt er að hafa ólíkar hugmyndir.

Hér sést auðvitað strax augljós galli.

Hvað ef y hefur þær hugmyndir um rétt og rangt að y telji að fullyrðing A sé röng? Í hvaða stöðu er þá x?

x er þá í þessari stöðu: Ég samþykki að y hefur jafn rétt fyrir sér og ég. Ástæðan er A. y hefur semsagt rétt fyrir sér vegna þess að A er rétt. y heldur því fram að A sé röng. Það er rétt. A er röng því y heldur því fram og það er rétt hjá y vegna þess að A er rétt. A er því bæði rétt og röng.

Sem er rökfræðilega útilokað að sjálfsögðu.

Eina leiðin framhjá þessari mótsögn er að banna mönnum að hafa mismunandi skoðanir á A. Við myndum þannig verja rétt manna til skoðanamunar með því að banna mönnum að hafa skoðanamun um skoðanamun. Rökfræðilega gengur það upp. En þá aðeins að setning A fái gildi sitt með einhverjum himnakrók (almættinu t.a.m. eða sem augljós skynsemissannindi) eða með því að fullyrða að allt fólk eigi sér einhvern sameiginlegan grunn sem setning A hvíli á.

Ef við smíðum slíkan pall undir A (í stað þess að hengja A í krók) virðist ekkert því til fyrirstöðu að smíða fleiri palla. Til dæmis setningu B um að rétt sé að fólk fái sjálft sem mestu ráðið um örlög sín eða C að ekki skuli neyða eigin trúarsetningum upp á aðra. Svona mætti halda endalaust áfram og ef við gættum ekki að værum við von bráðar komin í setningu Z og orðin skoðanasystkin George W. Bush.

Menningarlegt afstæði er rugl. Fólk er áþekkt um allan heim. Ekki er öll menning verðmæt. Sú menning sem við búum að á Vesturlöndum í dag er betri hvað varðar undirstöður samfélagsins en hún var fyrir 500 árum. Það vantar mikið upp á að við sinnum menningarlegum skyldum okkar við aðra heimshluta.

Hún er óþolandi manngerðin sem hefur siðferðilega sjónskekkju þegar kemur að heimsmálunum. Þessi skekkja kristallast hér á landi oft í afstöðu til tveggja mála. Bandaríkjastjórnar og frelsisbaráttu Palestínu. Sá sem er eindregið fylgjandi öðru en á móti hinu er fífl.

Sá sem kann ótal staðreyndir þeirri skoðun sinni til stuðnings er hættulegt fífl.

Árásarmennirnir í Bretlandi núna hverfast um þrjá póla. Eins og allir hættulegir glæpahundar eru þeir að hluta skiljanlegir, og jafnvel réttlætanlegir, í gjörðum sínum.

Póll 1: Hryðjuverk eru svar við innrás í Írak og Afganistan, hluti af styrjöld.

Gefum okkur að vera Vesturveldanna í Írak sé óverjandi. Þá má hér sjá vissa skýringu á þessum aðgerðum. Á engan hátt er þó verjandi að ráðast gegn saklausu fólki með þessum hætti. Þá skiptir engu hvað hinir hafa gert.

Póll 2: Hryðjuverk eru félagsleg afleiðing upplausnar sem til er komin vegna langvarandi íhlutunar í Mið-Austurlöndum.

Ég held að hér sé komin viss skýring á þessum látum öllum. Fólk væri líklega ekki að þessum andskotagangi ef það væri feitt og pattaralegt og hefði efni á iPhone. Ástandið er líka að markverðum hluta Bretum að kenna. En upplausn, sama hverjum hún er að kenna, getur fengið útrás á marga vegu. Sjálfsmorðsárásir á Bretland eru ekki Ödipusarföðurmorð vegna slæms uppeldis. Hér kemur til þriðji póllinn.

Póll 3: Í eymd og niðurlægingu arabaheimsins (sem vafalaust er Vesturveldum að kenna að einhverju leyti, en einnig innfæddum arðræningjum) hefur sú heimspeki hreiðrað um sig að afturhvarf til Islam sé það sem þarf. Að Islam sé hin eina rétta trú og að hún sé eini lykillinn sem sýnt hafi sig sem leið til reisnar. Arabar voru í fararbroddi í heiminum og geta komist þangað aftur með tilstilli Islam og strangrar túlkunar á lífsreglum sem litast af trúnni.

Þetta er lykilatriðið í hugum allra þessara hryðjuverkamanna. Þeir eru ýmist að berjast fyrir handanheima eða þúsundáraríkið. Þeir eru nákvæmlega sömu heimsvaldasinnarnir og Hitler og Napóleón. Og þúsund sinnum verri en Bush. Markmið þeirra er að koma öllum heiminum undir sína túlkun á reglum Allah, á nákvæmlega sama hátt og hinur kristnu bræður þeirra brugðust við hverju einasta áfalli og niðurlægingarskeiði á miðöldum með gegndarlausri trúarítroðslu og ofbeldi.

Póll 3 er hin raunverulega hugsjón hryðjuverkamannanna. 1 og 2 eru tylliástæður. Og við eigum ekki að gefa þumlung eftir í baráttunni gegn slíkum öfgatrúarmönnum. Arabar, sem berjast fyrir heimsveldi Islam eru einmitt fólkið sem er að berjast gegn málfrelsi, sjálfræði, trúfrelsi og frelsi almennt. Þeir ástunda hótanir og ofsóknir vegna orða og gerða. Þeir fremja morð á listamönnum, óþægum unglingsstúlkum og óvinum sínum. Þeir eru verri en öfgafyllstu hvítasunnumennirnir vestanhafs. Verri en fólkið sem kvartar yfir því að Bush sé ekki nógu harður. Bush er skynsemin uppmáluð miðað við það fólk.

Íslendingar, sem sjá ekki siðferðilegan mun á Bush og palestínskum eða pakestönskum sjálfsmorðingjum, þurfa virkilega á andlegri endurhæfingu að halda.