Hnakkrottuheift

Skrif mín um heimsku og ljótu hnakkrottuna Skúla hafa vakið nokkra athygli. Nokkrir hafa verið svo vænir að skrifa mér línu um málið. Vil ég þakka þar sérstaklega fyrir líflátshótanir — sem ég er óneitanlega nokkuð hreykin af. Þá eru skemmtileg bréf frá brúnkukremsbrenndum bimbóum sem vitna um stimamýkt Skúla og gæðalegt augnaráð. Einkenni á drengnum sem kemur hvorki á óvart í ljósi þess að hann er að öllum líkindum hreinn sveinn og hinsvegar að hann sýnir eindregin merki uppsafnaðrar spennu um leið og hann sest á leður.

En allt þetta fólk sem skrifar á skilið að fá nokkrar línur til baka.

Mér hugnast ágætlega hnakkrottublóðbað á götum úti. Þar er ég þó ekki að meina neina sniglaveislu. Sniglarnir hafa af veikum mætti reynt að verja heiður vélhjólamanna gagnvart andlegum amöbum eins og Skúla, ryðheilunum í Ruddunum og duftsniffandi kókhausum sem af einhverjum ástæðum telja að mótorhjól bæti þeim upp skaðann af því að hafa stöðvast í þroska við skriðdýrsheila. Þetta lið má farga sér fyrir mér, því þetta hyski, sé það ekki þegar dautt, er ekkert annað en mislukkaðir tilræðismenn. Morðvargar sem sveima um í manndrápshug.

Í ljós hefur komið að morðhundar koma við sögu í meirihluta banaslysa á íslenskum vegum. Annað hvort sjálfsmorðingjar (sem er þá gott að losna við) eða reglulegir morðingjar. Fólk sem ekur eins og brjálæðingar, ýmist að gamni sínu eða vegna þess að það kýs að aka undir áhrifum. Nú þykir ekki við hæfi að ásaka þetta fólk. Ýmist er um að ræða nái eða sakbitna aumingja. Skiptir þá engu hvort um er að ræða flón sem dúndrar bíl sínum útaf veginum við Jónasarlund eða dusilmenni sem smyrja vinum sínum utan í ölgerð.

Það fólk, sem augljóslega er ekki hafið yfir skammir (og er ég alls ekki að segja að ekki ætti að skammast í þeim dauðu og þeim sem drápu) eru heimskingjar eins og Skúli. Skúli læsti vefsíðu sinni þegar málið blés upp. Einhverjir fóru því á mis við lesninguna. Ég var þó búin að lesa Skúla fram og aftur áður en ég felldi þann málefnalega dóm að hann væri heimskasti maður Íslands. Ekki aðeins setti hann inn þetta myndband og kallaði forsmekkinn að sumrinu heldur er ofsaakstur ekki neitt nýtt fyrir honum. Hann mun hafa hreykt sér af því að hafa verið tekinn á rúmlega tvöföldum hámarkshraða, á bíl vel að merkja, sem skemmir þá tilgátu hans að hann sé meinlaus því eðlisfræðilega sé útilokað að drepa fleiri en sjálfa sig á vélhjóli (Skúli myndi að sjálfsögðu ekki þekkja hugtakið skriðþunga þótt formúlan væri flúruð á ennið á honum). Þá tekur hann undir með hinum hnakkrottunum og segir að tilræðisiðjunni muni ekki ljúka fyrr en skattborgarar kaupi undir hann, og hjólið hans, leikvöll.

Þá er staðreynd að miðað við höfðatölu eru Keflvíkingar óeðlilega gallað fólk. Ég veit ekki ástæðuna en kannski hefur það eitthvað með það að gera að varla er hægt að reikna með miklum siðferðisstyrk þeirra sníkla sem kjósa að lifa við endaþarmsop Sáms frænda. Kannski er þetta grunnvatnsmengun. Hver veit?

Skúli er of heimskur til að sjá hættuna sem hann skapar öðrum. Fólk af hans sauðahúsi gerir sér enga grein fyrir því að það er að deyja og það er að drepa. Skúli sýndi enga iðrun, kom aðeins með heimskulegt yfirklór um að ekkert væri hægt að sanna — ekki frekar en ef hann kærði mig fyrir róg og IP talan væri rakin til mín að hægt væri að sanna að nákvæmlega mín tölva hefði verið tengd eða ég að skrifa. Standi valið um að Skúli drepi eða drepist — kýs ég að hann drepist. Komi illa stíluð minningargrein um gæðablóðið nefstóra í Mogganum mun ég ekki missa neinn svefn. Það er miklu frekar að mér þyki tilhugsunin um hann þarna úti í fullu fjöri ógeðfelld.

Og enn hef ég ekkert minnst á það að þetta mannræksni er eitt þeirra sem kaus að stunda hnefaleika, láta lemja sig í hausinn (af öllum stöðum) og lemja aðra. Ef þetta verðskuldar ekki titilinn þá verðskuldar hann enginn.